Ślub i wesele w sierpniu
W weselnej branży mówi się, że to najpopularniejszy miesiąc tych, którzy biorą ślub. Ciepło, pięknie, po prostu wymarzony miesiąc na ślub i wesele. Jeśli wesele w pomieszczeniu – koniecznie w klimatyzowanym, inaczej to będzie męczarnia dla wszystkich gości wesela oraz dla Pary Młodych i najbliższej rodziny. Nawet jeśli sala jest klimatyzowana, lepiej żeby potrawy nie leżały długo na stołach, bo po kilku godzinach wyglądają niezbyt apetycznie. Dotyczy to także ciast, szczególnie tych z kremem. Planując wesele w lipcu sierpniu warto pamiętać, że to miesiące, gdy wiele osób wyjeżdża na urlopy. Dlatego należałoby gości zaprosić kilka miesięcy wcześniej. Potem mogą już nie mieć możliwości przesunięcia urlopu i zaplanowanego wyjazdu na wakacje, aby uczestniczyć w Twoim weselu. Jeśli ślub i wesele w sierpniu, a wszystkie miejsca na wesele już zajęte zajęte w każdą sobotę sierpnia, można pomyśleć o zorganizowaniu uroczystości ślubnej w piątek. To na pewno lepszy wybór niż niedziela, bo po całonocnym balowaniu goście wesela raczej nie będą mieli szans, aby w poniedziałek rano rześko udać się do pracy.
Karykatury na żywo
Znakomita atrakcja różnego rodzaju firmowych eventów oraz imprez prywatnych (np. wesela): błyskawicznie rysowane karykatury (wesołe portrety), w wykonaniu karykaturzysty eventowego, w Nowym Jorku nazwanego „jednym z najszybszych karykaturzystów świata”. Doświadczenie: pół tysiąca imprez i 40 tysięcy karykatur narysowanych w ostatniej dekadzie, podczas imprez w całym kraju oraz w Europie, USA i Australii. Zapraszamy:
> Karykaturzysta na wesele
> Karykaturzysta na firmowy event
Karykatura na prezent
Potrzebny oryginalny super-prezent? Urodziny, imieniny, rocznica ślubu, prezent ślubny, inne okazje?
Zamów karykaturę (wesoły portret) w wykonaniu mistrza ostrej kreski, którego znasz z prasy i telewizji. Format i technika do uzgodnienia. Na planszy jedna lub więcej osób. Szybka realizacja i wysyłka firmą kurierską. Rozsądne ceny, choć oczywiście wyższe od karykatur proponowanych przez amatorów.
> Tu więcej informacji
Słowniczek na ślub i wesele
Ślub – uroczystość zawarcia małżeństwa, podczas której strony składają przysięgę małżeńską w obecności świadków. Współcześnie, ślub może mieć charakter:
* świecki – zwany również „ślubem cywilnym”, zawierany przed uprawnionym urzędnikiem.
* wyznaniowy – zazwyczaj zwany „ślubem kościelnym”, mający moc prawną lub też pozbawiony takiego następstwa.
* mieszany – ślub wyznaniowy, który wywiera skutki także w sferze prawa cywilnego, po spełnieniu odpowiednich zasad (np. ślub konkordatowy).
Ślub odbywa się przy obecności stron zawierających małżeństwo – kobieta to panna młoda, mężczyzna to pan młody. Strony łącznie określa się zwykle jako młodą parę lub parę młodych. Po ślubie strony stają się małżonkami – żoną (w przypadku kobiety) i mężem (w przypadku mężczyzny).
Ślub stanowi ważne wydarzenie w większości społeczeństw. W krajach europejskich panna młoda i pan młody są pytani przez osobę prowadzącą ceremonię, czy pragną zawrzeć małżeństwo – bez obopólnej zgody małżeństwo nie może być zawarte. Oboje muszą też spełniać określone kryteria wiekowe, aby ich zgoda była w pełni świadoma. Publiczna forma ślubu pozwala każdemu członkowi społeczności na zgłoszenie sprzeciwu, jeżeli jego zdaniem istnieją okoliczności uniemożliwiające zawarcie małżeństwa.
Materialnymi symbolami małżeństwa są określone przedmioty, np. obrączki ślubne, wzajemnie zakładane na palec serdeczny prawej (np. w Bułgarii, Hiszpanii, Niemczech, Polsce i Rosji) lub lewej dłoni (np. w Danii, Norwegii, Szwecji, USA i Wielkiej Brytanii) przez małżonków lub specjalne stroje (np. tobe w Sudanie). Zwyczaje towarzyszące zawieraniu małżeństwa zależą od kręgu kulturowego z jakiego wywodzą się przyszli małżonkowie.
Ślub w Polsce
Choć w języku potocznym powszechnie przyjęło się używać błędnego sformułowania, że parze ślub jest udzielany przez urzędnika lub duchownego, to na gruncie prawa cywilnego a także kanonicznego, oraz zgodnie z semantyką słowa ”ślub”, ślubu udzielają sobie sami wstępujący w związek małżeński poprzez wzajemne złożenie deklaracji o charakterze oświadczenia („Uroczyście oświadczam, że wstępuję w związek małżeński”…)
lub ślubowania (Ja… ślubuję ci…).
Zawarcie ślubu cywilnego co do zasady następuje przez złożenie oświadczenia o wstąpieniu w związek małżeński przed upoważnionym urzędnikiem w Urzędzie stanu cywilnego w obecności świadków. W uzasadnionych przypadkach kierownik USC może przyjąć oświadczenie o zawarciu małżeństwa poza lokalem urzędu. W uzasadnionych przypadkach prawo przyjęcia oświadczenia stron o wstąpieniu w związek małżeński mają również inni urzędnicy: wójt, burmistrz lub upoważniony pracownik urzędu konsularnego. W wyjątkowych przypadkach ślub może odbyć się pod nieobecność jednej ze stron, w imieniu której występuje wówczas pełnomocnik.
W Polsce ślub zazwyczaj połączony jest z weselem. Popularne są również takie zwyczaje, jak:
– lista podarunków ślubnych uzgodniona z udziałem młodej pary
– sesja fotograficzna zaręczonej pary (przed ślubem) i następnie pary małżeńskiej (po ślubie)
– strojenie samochodu wiozącego młodą parę kwiatami i balonikami
– ślubna strona internetowa ze zdjęciami i filmami przedstawiającymi młodą parę.
Konsultant ślubny (doradca ślubny) – niezależny doradca wynajmowany przez parę młodą w celu zorganizowania i aranżacji ceremonii ślubnych oraz uroczystości weselnych. Osoba będąca konsultantem ślubnym zna branżę ślubno-weselną i potrafi zaplanować oraz zorganizować uroczystość, korzystając przy tym z usług podwykonawców. W Polsce zawód konsultanta ślubnego należy do młodych zawodów. Prawdopodobnie pierwszą agencja weddingowa została założona w 2002 r., a w 2007 r. powstało Polskie Stowarzyszenie Konsultantów Ślubnych.
Miesiąc miodowy – tradycyjne wakacje nowożeńców tuż po ślubie, związane zazwyczaj z wyjazdem (tzw. podróżą poślubną), podczas których para świętuje swoje zaślubiny. Miesiąc miodowy to również synonim beztroskiego okresu bez zmartwień. Określenie „miesiąc miodowy” datuje się na koniec XVIII wieku. Słowo miodowy pochodzi od miodu pitnego, który podawano parze młodej na weselu. Jego słodycz i zawartość alkoholu miały wprawić nowożeńców w stan miłosnego uniesienia tuż przed nocą poślubną.
Zaręczyny – uroczysta umowa zawarta między mężczyzną i kobietą, na mocy której przyrzekają sobie zawarcie małżeństwa, stając się narzeczonymi, występująca w różnych kulturach, religiach i systemach prawnych. Zaręczyny są w pewnych kulturach połączone z ofiarowaniem kobiecie przez mężczyznę pierścionka zaręczynowego, który w niektórych religiach powinien zostać wcześniej pobłogosławiony przez kapłana lub rodziców.
We współczesnej Polsce narzeczeństwo jest instytucją obyczajową, niewymienioną w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym. W wielu religiach występuje obrzęd błogosławieństwa narzeczonych. W Kościele katolickim liturgia tego obrzędu przewiduje czytania, modlitwę za narzeczonych, ewentualne podpisanie dokumentu, przekazanie pierścionka zaręczynowego oraz błogosławieństwo. Obrzęd może prowadzić duchowny lub któreś z rodziców narzeczonych. Narzeczeństwo, to okres wzajemnego poznawania przez narzeczonych swoich cech fizycznych i psychicznych, wad, zalet, umiejętności a także obciążeń dziedzicznych, ukrywanych nałogów, historii życia narzeczonego i jego rodziny, ustalenia aspektów przyszłego wspólnego życia.
Oczepiny (przedbabiny, czepienie, czepiny) – dawny obrzęd weselny znany u większości ludów słowiańskich, podczas którego panna młoda symbolicznie przechodziła ze stanu panieńskiego w zamężny. Nazwa oczepiny pochodzi od czepca, nakrycia głowy, jakie nosiły mężatki w miejsce panieńskiego wianka.
Oczepiny odbywały się o północy, kiedy to pannę młodą prowadzono do bocznej izby, śpiewając przy tym pieśń „Oj, chmielu, chmielu…”. Potem druhny zdejmowały z głowy panny młodej wianek, ścinano jej warkocz lub skracano włosy, a starsze zamężne kobiety nakładały czepiec. Czepiec weselny, z białego płótna, misternie haftowany, najczęściej był podarunkiem od matki chrzestnej. Brat panny młodej lub najstarszy drużba wręczał go starościnie (która często była wcześniej swatką). Umieszczony na głowie, naznaczony znakiem krzyża, stawał się atrybutem małżeństwa.
Przyjęcie weselne – zwyczajowa forma przyjęcia okolicznościowego, określanego potocznie jako wesele, organizowanego z okazji ślubu. W Polsce przyjęcie weselne odbywało się zazwyczaj w domu panny młodej. W dzisiejszych czasach zdecydowanie bardziej popularne jest organizowanie wesel w domach weselnych.
Przykładowy przebieg przyjęcia weselnego w Polsce:
– powitanie młodej pary chlebem i solą,
– toast wzniesiony szampanem i stłuczenie kieliszków przez młodą parę na szczęście,
– wspólne odśpiewania sto lat przez weselników,
– publiczne całowanie się młodej pary przy okrzykach gości „Gorzko, gorzko!”,
– konsumpcja dań wraz z toastami za pomyślność młodej pary,
– bal przy muzyce odtwarzanej lub granej na żywo przez wynajęty zespół muzyczny,
– zabawy z udziałem weselników i młodej pary,
– dzielenie dużego tortu i częstowanie nim gości przez młodą parę.
Sto lat – tradycyjna polska piosenka śpiewana z okazji składania życzeń. Autor słów, jak i melodii, a także pochodzenie nie są ustalone. Jest śpiewana zarówno przy bardzo nieformalnych okazjach, zwykle urodzinach czy imieninach, ale często bywa intonowana w bardziej formalnych okolicznościach, po prostu jako forma serdecznych życzeń, niekoniecznie związana z długowiecznością. Często, ze względu na odniesienie do spożywania napojów alkoholowych, po Sto lat, jest śpiewany utwór „Niech im gwiazdka pomyślności”.
Słowa:
Sto lat, sto lat,
Niech żyje, żyje nam.
Sto lat, sto lat,
Niech żyje, żyje nam,
Jeszcze raz, jeszcze raz, niech żyje, żyje nam,
Niech żyje nam!
(Słowniczek na podstawie Wikipedii)
Miesiące roku (kalendarz gregoriański), ilość dni
1) styczeń, 31 dni
2) luty – 28 dni (lub 29, w roku przestępnym)
3) marzec – 31
4) kwiecień – 30
5) maj – 31
6) czerwiec – 30
7) lipiec – 31
8) sierpień – 31
9) wrzesień – 30
10) październik – 31
11) listopad – 30
12) grudzień – 31
Ciekawostka
Miesiąc jako jednostka czasu, pierwotnie wywodził się z cyklu księżycowego, tj. 29 i pół dnia jakie Księżyc potrzebuje na przejście wszystkich swych faz. W dawnej polskiej nazwie obecne słowo miesiąc był synonimem słowa Księżyc (księżyc dosłownie syn księcia, tj. Słońca). Potem długość miesiąca przestała być powiązana z fizycznymi zmianami Księżyca.
Prezent, dar, podarek, podarunek – coś wartościowego dane komuś w prezencie; ofiarowane. Przekazywanie darów jest silnie związane z uznawanymi w danej zbiorowości wartościami i relacjami moralnymi. Prezent wręczany jest drugiej osobie przy różnych okazjach. Przykładowe okazje: urodziny, imieniny, Boże Narodzenie, Wielkanoc, Walentynki, ślub, pierwsza komunia święta. Czasem można go otrzymać bez okazji.
Sierpień – przysłowia
Jak po lipcu gorącym sierpień się ochładza, to później zima twarda z wielkim śniegiem chadza.
Gdy z początku sierpnia skwar trzyma, zwykle bywa długa i śnieżna zima.
Ostatni sierpnia zapowiada, jaka pogoda na październik wypada.
W pierwszym tygodniu sierpnia spieka, zima ciężka, śnieżna i długa nas czeka.
Jak pierwszy, drugi, trzeci, taki cały sierpień leci.
Dużo grzybów sierpniowych – dużo zawiei śniegowych.
W pierwszym tygodniu sierpnia pogoda stała – będzie zima długo biała.
Kto w sierpniu pracuje, ten zimą głodu nie poczuje.
Gdy z początkiem sierpnia panują upały, to zima długo trzyma kożuch biały.
Jak po lipcu sierpień się ochłodzi, to później zima twarda z wielkim śniegiem chodzi.
Kto w sierpniu próżnuje, w zimie biedę czuje.
Sierpień – solenizanci
1 – Alfons, Nadzieja, Piotr, Rudolf, Konrad
2 – Gustaw, Karina, Maria, Stefan
3 – Nikodem, Nikodema, Szczepan, Lidia
4 – Alfred, Protazy, Dominika, Andrzej
5 – Oswalda, Oswald
6 – Wincenty, Stefan, Jakub, Oktawian, Piotr
7 – Kajetan, Klaudia, Dorota, Albert, Konrad, Donata
8 – Sylwiusz, Cyryl, Emilian
9 – Klarysa, Dominika, Roland, Roman, Jan, Romuald
10 – Bernard, Filomena
11 – Lukrecja, Herman, Włodzimierz, Zuzanna, Aleksander
12 – Łukasz, Filip, Mateusz, Anita, Julia, Robert, Lech
13 – Hipolit, Hipolita, Kasjan, Adriana, Helena, Jan, Diana
14 – Alfred, Euzebiusz, Maksymilian
15 – Maria, Stefan
16 – Ambroży, Emil
17 – Jacek, Miron, Anita, Eliza, Joanna, Anastazja, Julianna, Angelika
18 – Klara, Ilona, Nela, Helena, Bogusława, Bronisław
19 – Bolesław, Ludwik, Emilia, Piotr, Juliusz, Jan, Julian
20 – Bernard, Samuel, Sobiesław, Sara, Samuela
21 – Franciszek, Joanna, Adolf
22 – Tymoteusz, Fabrycy, Hipolit, Maria, Zygfryd, Zygfryda, Cezary
23 – Filip, Róża, Walerian, Klaudiusz, Lubomira
24 – Michalina, Halina, Anita, Bartłomiej, Joanna, Jerzy, Malina, Bartosz
25 – Ludwik, Luiza, Michał, Elwira, Grzegorz
26 – Maria, Maksym, Joanna, Konstanty, Ireneusz
27 – Teodor, Józef, Rufus, Monika, Małgorzata, Cezary
28 – Alfons, Sobiesław, Aleksy, Aleksander
29 – Sabina, Flora, Jan
30 – Miron, Tekla, Rebeka
31 – Rajmund, Bogdan, Albertyna, Paulina