Prezent dla prawnika? Prezent dla adwokata?

Jaki prezent dla prawnika?

Wielu z nas zastanawia się nad zakupem oryginalnego prezentu. Niektórzy wpadają na świetny pomysł: Zamówię karykaturę! Pomysł dobry, co najmniej z kilku powodów: takiego prezentu nie można kupić w sklepie (bo jest wykonany na specjalne zamówienie). To prezent spersonalizowany (na obrazku jest twarz lub cała postać osoby, która otrzyma karykaturę). Nie jest zbyt poważny (przecież prawnicy też lubią się śmiać!), w dodatku jest prezentem mile widzianym i niezbyt zobowiązującym, bo nie jest drogi. A ile sprawi radości oraz uśmiechu.

Tym bardziej, że ten oryginalny prezent został zrobiony przez bardzo znanego nie tylko w Polsce, karykaturzystę. Artystę, którego dzieła od lat publikuje prasa, a jego podpis i kreskę wielu z nas kojarzy. I którego działa mają w swych kolekcjach biznesmeni, ludzie kultury, sportu i mediów.

Prezenty dla osób z branży prawnej

Napisałem „prawnicy”, bo wśród wykonywanych przez Sadurskiego karykatur (a tak naprawdę wesołych portretów), są także, których bohaterami są prawnicy, adwokaci, sędziowie, radcy prawni i notariusze. Kancelarii prawniczych i adwokackich w Warszawie i innych (głównie dużych miastach, np. Poznań, Kraków, Gdańsk) jest sporo, osób zawodowo związanych z zawodem prawnika jest w Polsce sporo. Osoby z branży prawnej też lubią otrzymywać miły prezent w postaci karykatury.

Jeśli karykatura zostanie profesjonalnie wykonana i spodoba się osobie obdarowanej, może nawet zawiśnie w ważnym miejscu gabinetu (pod warunkiem, że nie jest to miejsce zbytnio oficjalne, bo poważny adwokat raczej nie będzie witał klientów w gabinecie w którym jest jego wesoły portret. Chociaż, któż to wie? Ale na pewno zapamięta okoliczność oraz osobę, która mu taki prezent wręczyła.

Jakie mogą być okazje do zamówienia karykatury osoby z branży prawnej? Począwszy od urodzin czy awansu, otwarcia kancelarii, po z zdanie aplikacji, sukces zawodowy, i tak dalej. Wiemy z rozmów z klientami, że karykatury które spodobały się najbardziej, zdobią potem kancelarię lub inne miejsce pracy prawnika, który otrzymał taki prezent.

Niezwykły prezent dla prawnika

Okazji jest cała masa, począwszy od uroczystości i okoliczności prywatnych oraz rodzinnych (jeśli to ktoś z rodziny lub bliski znajomy, niekoniecznie musimy podkreślać jego zawód i wykształcenie prawnicze) po okazje zawodowe i prezenty mniej lub bardziej oficjalne – pomiędzy znajomymi i kolegami z pracy. Okazją na taki prezent mogą być urodziny, zmiana pracy, awans, a już na pewno sukces zawodowy. Wtedy głównym lub jednym z głównych tematów karykatury powinny być sprawy zawodowe. Czasami warto też znać taką osobę ub dowiedzieć się o niej czegoś więcej ponad sprawy zawodowe.

Może prawnik, adwokat lub notariusz któremu chcemy wręczyć prezent w postaci karykatury, ma jakieś hobby, które da się też uwiecznić na obrazku? Może jest kibicem piłkarskim, jeździ na nartach, gra w golfa lub koszykówkę, żagluje, i tak dalej. Jak to wszystko połączyć w całość, aby pomysł obrazka był zabawny, sympatyczny i sprawił że na twarzy obdarowanego zagościł uśmiech – będzie wiedział profesjonalny karykaturzysta.

Podkreślam: profesjonalny, bo najgorsze co może ci się przytrafić, to zatrudnić amatora lub plastyka zajmującego się wieloma sprawami, w tym karykaturą. Obrazek może (ale nie musi) okazać się kiepski, małe podobieństwo, więc pomysł na prezent w postaci karykatury będzie porażką.

Powyżej fragmenty wybranych kilku karykatur niżej podpisanego, na których są osoby z kręgów palestry i prawa. Pomysł każdego obrazka jest uzgadniany z klientem. I najważniejsze, bo niektórzy tego się obawiają: to nie są karykatury z wielkimi nosami i uszami, budzące niechęć. To ma być miły dla oka obrazek i udany prezent.

Jak zwykle uczulam na aktualność i jakość zdjęć. Z zamówieniem też lepiej nie zwlekać na ostatnią chwilę, ale wykonanie ekspresowe też często jest możliwe, mimo stałego realizowania innych zamówień.

Prezent dla prawnika – karykaturę wykona Szczepan Sadurski / karykatury.com

Informacje o zamówieniach TUTAJ

Dowcipy o prawnikach, adwokatach i sędziach

•  •  •
W sądzie:
– Więc oskarżony potrącił panią samochodem na przejściu dla pieszych? W co została pani uderzona?
– Jakby to powiedzieć… Gdybym była samochodem, miałabym w tym miejscu tylne światła…

•  •  •
– Czy oskarżony chce coś powiedzieć przed wydaniem wyroku?
– Nie, wysoki sądzie. To, co miałem powiedzieć oznajmił już mój adwokat. A to, czego nie chciałem – prokurator.

•  •  •
Kura za kradzież została skazana na zapłacenie wysokiej grzywny. Po wydaniu wyroku zwraca się do sędziego:
– Nie mam tyle pieniędzy, aby zapłacić grzywnę. Ponieważ jednak mam zamiar znieść wkrótce kilka jaj, czy zamiast płacić grzywnę mogłabym to odsiedzieć?

•  •  •
– Wysoki sądzie, jestem niewinny!
– Wszyscy tak mówią.
– No widzi pan, panie sędzio! Skoro wszyscy tak mówią, to musi to być prawdą!!!

•  •  •
Znany uwodziciel przegrał w sądzie sprawę o uznanie ojcostwa i zasądzono mu spłatę alimentów. Wychodząc z sądu mówi do adwokata:
– Cóż to za sprawiedliwość? Wytoczyli mi sprawę o uznanie ojcostwa, a krew pobrali z palca!

•  •  •
Adwokat rozmawia ze swoim klientem:
– Proszę mi uwierzyć, zrobiłbym wszystko, żeby pana jakoś z tego wyciągnąć!
– Tak? W takim razie niech pan weźmie winę na siebie!

•  •  •
– Co to jest ława przysięgłych?
– Towarzystwo decydujące o tym, która ze stron ma lepszego adwokata.

•  •  •
Klientka sklepu samoobsługowego odpowiada przed sądem za kradzież artykułów spożywczych.
– Wysoki sądzie, działałam pod wpływem lektury.
– Powieści kryminalnych?
– Nie, książki kucharskiej. Tam przy każdym przepisie pisze: „Weź kilo mąki, weź kilo cukru, weź kostkę masła”… No to brałam!

•  •  •
Przed sądem dla nieletnich staje młody chłopak.
– Czy kiedy włamywałeś się do sklepu nie pomyślałeś choćby przez chwilę o matce, ojcu?
– Owszem, wysoki sądzie, ale nie natrafiłem na nic takiego, co mogłoby im przypaść do gustu.

•  •  •
– Kto to jest prawnik?
– Człowiek, który wśród uczciwych ludzi zginąłby z głodu.

•  •  •
Doświadczony adwokat udziela rad początkującemu koledze:
– Pamiętaj, żeby w sądzie przemawiać jak najdłużej. Im dłużej będziesz mówił, tym dłużej twój klient będzie na wolności.

•  •  •
Sędzia zwraca się do oskarżonego:
– W ciągu tygodnia dokonał pan aż siedmiu włamań.
– Tak, wysoki sądzie. Proszę jednak wziąć pod uwagę, że złodziej nie ma wolnych sobót, ani niedziel.

•  •  •
Sędzia pyta oskarżonego:
– Pański zawód?
– Cyrkowy akrobata.
Sędzia szepcze coś do siedzącego obok drugiego sędziego i po chwili woła:
– Woźny! Proszę pozamykać wszystkie okna!

Dowcipy za zgodą: miesięcznik Dobry Humor, Wydawnictwo Superpress

Słowniczek

Prawnik – osoba naukowo lub zawodowo zajmująca się prawem. W większości krajów świata do wykonywania zawodów mających związek z prawem jest wymagane wyższe, uniwersyteckie wykształcenie prawnicze, a dla wykonywania kluczowych zawodów prawniczych, okresy dodatkowego stażu (aplikacja, asesura). Prawie wszystkie zawody prawnicze traktowane są jako zawody zaufania publicznego. Tradycyjnie zawód adwokata (radcy prawnego) oraz notariusza (w krajach notariatu europejskiego, tzw. „kontynentalnego”) uznawane są za wolne zawody, w związku z czym cechą charakterystyczną jest obowiązkowa lub dobrowolna przynależność osób je wykonujących do samorządu zawodowego. Zasadniczo poza systemem związkowym pozostaje, ze względu na powiązania z władzą publiczną, zawód sędziego i prokuratora.

Sędzia – funkcjonariusz publiczny uprawniony do orzekania w sprawach należących do właściwości sądów i trybunałów, na zasadach niezawisłości i bezstronności.

Prokurator – organ władzy państwowej, którego zadaniem jest wykrywanie i ściganie przestępstw oraz wnoszenie i popieranie aktu oskarżenia przed sądem. Prokurator jest funkcjonariuszem publicznym prokuratury, uprawnionym do samodzielnego wykonywania czynności.

Adwokat – prawnik świadczący pomoc prawną w szczególności polegającą na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami. Adwokatów potocznie nazywa się obrońcami sądowymi.

Radca prawny – prawnik świadczący pomoc prawną podmiotom gospodarczym, jednostkom organizacyjnym oraz osobom fizycznym, która polega przede wszystkim na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami. Jednostkami organizacyjnymi samorządu posiadającymi osobowość prawną są okręgowe izby radców prawnych i Krajowa Izba Radców Prawnych.

Notariusz (dawniej rejent) – mianowany przez ministra sprawiedliwości prawnik notariatu upoważniony do sporządzania aktów notarialnych i dokonywania innych czynności notarialnych. Notariusz w zakresie swoich uprawnień działa jako osoba zaufania publicznego, korzystając z ochrony przysługującej funkcjonariuszom publicznym. Czynności dokonane przez notariusza mają charakter dokumentu urzędowego.

Komornik sądowy – funkcjonariusz publiczny (niebędący urzędnikiem państwowym), działający przy sądzie rejonowym, zajmujący się w zasadzie wykonywaniem rozstrzygnięć o roszczeniach cywilnych w drodze przymusu egzekucyjnego. Komornik wykonuje także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów, m.in. przeprowadza spis inwentarza i sporządza (na zarządzenie sądu lub prokuratora) protokół stanu faktycznego przed wszczęciem procesu sądowego lub przed wydaniem orzeczenia.

Syndyk – osoba zarządzająca majątkiem przedsiębiorcy postawionego w stan upadłości oraz dokonująca podziału funduszy między wierzycieli zgodnie z zasadami prawa upadłościowego i naprawczego. Była to funkcja likwidatora majątku w postępowaniu upadłościowym z opcją likwidacyjną.

Prawo – system norm prawnych, czyli ogólnych, abstrakcyjnych i jednoznacznych dyrektyw postępowania, które powstały w związku z istnieniem i funkcjonowaniem państwa lub innego uporządkowanego organizmu społecznego, ustanowione lub uznane przez właściwe organy władzy odpowiednio publicznej lub społecznej i przez te organy stosowane, w tym z użyciem przymusu.

Dar, podarek, podarunek, prezent – coś wartościowego dane komuś w prezencie, ofiarowane. Określenie wykorzystywane w opisie kultury darów przez Marcela Maussa odnoszące się do faktu istnienia prezentów o charakterze dóbr i usług obowiązkowych i wzajemnych. Przekazywanie darów jest silnie związane z uznawanymi w danej zbiorowości wartościami i relacjami moralnymi.
Na podstawie: Wikipedia